„Krótka historia o tem, jak to Tuchów benedyktynom się dostał” – z cyklu Przegląd widowisk historycznych odc. 1 SP Piotrkowice

„Krótka historia o tem, jak to Tuchów benedyktynom się dostał” – z cyklu Przegląd widowisk historycznych odc. 1 SP Piotrkowice

Rok 2020 to rok, w którym na różne sposoby mieliśmy celebrować 680-lecie nadania Tuchowowi praw miejskich.

Z tej okazji już w listopadzie zainicjowaliśmy przedsięwzięcie stworzenia plenerowego widowiska teatralnego, którego ideą było przedstawienie dziejów naszego miasta w oparciu o scenariusz wypracowany wspólnie z nauczycielami szkół znajdujących się na terenie naszej gminy.

20 czerwca mieliśmy zaprosić Państwa na tuchowski rynek, w podróż do jakże ważnej dla nas przeszłości. Tuchowski rynek miał stać się miejscem spotkania tego, co było z tym, co jest teraz i będzie w przyszłości, a spotkanie przebiegać miało pod hasłem „Tuchów mój widzę ogromny”.
Realizację widowiska przerwała nam jednak pandemia koronawirusa, uniemożliwiając kontunuowanie działań, nad czym bardzo ubolewamy.

Jednak chcemy sięgnąć do historii naszego miasta i przypomnieć historyczne już wydarzenie o podobnym charakterze, które miało miejsce 10 lat temu. Zatem na 680-lecie lokacji Tuchowa zapraszamy na przegląd widowisk prezentowanych przez szkoły podczas 670-lecia nadania praw miejskich miastu.

Na początek „Krótka historia o tem, jak to Tuchów benedyktynom się dostał” w wykonaniu uczniów Szkoły Podstawowej w Piotrkowicach.

Pierwsze wzmianki o Tuchowie pochodzą z tzw. „Przywileju Idziego” – dokumentu stanowiącego spis posiadłości, praw i poborów klasztoru tynieckiego, który został sporządzony w 1105 roku przez komisarzy, wyznaczonych przez legata papieskiego Gwalona, a zatwierdzony przez legata papieskiego Idziego w 1125 r., za czasów panowania Bolesława Krzywoustego.
Jak podaje Andrzej Mężyk jest to odręcznie napisany dokument pergaminowy, z zachowanymi sznurkami, na których dawniej mieściły się pieczęcie. Litery są duże, a atrament koloru brunatnego. Z treści dokumentu wynika, że Tuchów był „królewszczyzną” należącą do Judyty Marii Salicyjskiej, drugiej (lub trzeciej) żony Władysława I Hermana, siostry cesarza Henryka IV, a w pierwszej żony króla Węgier – Salomona. Jak podaje Andrzej Mężyk: „Jest rzeczą prawdopodobną, że Judyta przekazała majątki klasztorowi tynieckiemu w roku 1105 w czasie opuszczania Polski i przenoszenia się do Ratyzbony z dwoma córkami z trzech, jakie miała z Hermanem”.

Źródła:
Derus S., „Tuchów – miasto i gmina do roku 1945”, Tuchów 1992
Mężyk A., Tuchów w dokumentach”, t.1, Tuchów 2007

#680-lecieprawmiejskich